“هر يک از ما چيزي را از دست مي‌‌دهيم که براي‌مان عزيز است. فرصت‌هاي از دست رفته، امکانات از دست رفته، احساساتي که هرگز نمي‌توانيم برشان گردانيم. اين قسمتي از آن چيزي است که به آن مي‌گويند زنده بودن. اما درون کله‌ي ما ـ دست کم اين جايي است که من تصور مي‌کنم ـ جاي کمي هست که اين خاطرات را در آن بيانباريم. اتاقي با قفسه‌هايي نظير همين کتابخانه. و براي فهم کارکرد قلب‌مان بايد مثل کتابخانه فيش درست کنيم. بايد چندي به چندي از همه چيز گردگيري کنيم، بگذاريم هواي تازه وارد شود و آب گلدان‌هاي گل را عوض کنيم.»
هاروکي موراکامي؛ کافکا در کرانه
پ.ن.1. کامل خواندم‌اش و به جرأت مي‌گويم که در فهرست به‌ترين رمان‌هايي که خوانده‌ام جايي بين 5 تاي اول دارد. تفسيرهاي نفس‌گير و حيرت‌انگيز استاد از زندگي و داستان جذاب، پرتعليق و پر رمز و کافکا در کرانه جا براي لذت بردن و به فکر فرو رفتن زياد دارد. به اين اضافه کنيد ترجمه‌ي بسيار عالي مهدي غبرائي و چاپ خوب انتشارات نيلوفر را که اين لذت معنوي را مديون زحمت آن‌ها بودم. اين کتاب را از دست ندهيد؛ رماني که حتما چند بار ديگر آن را خواهم خواند.
پ.ن.2. حلول ماه مبارک رمضان ـ اين ماه نور و رحمت و شادي ـ را تبريک عرض مي‌کنم و آرزوي قبولي طاعات و عبادات دوستان عزيز را در درگاه حضرت حق دارم. التماس دعا.