برچسب: سيد علي صالحي

آخرین امیدِ آدمی همین است…؟! خودمان را مرتب گول می‌زنیم می‌گوییم سرانجام همه چیز تمام خواهد شد، چه شب باشد چه روز، سرانجام همه چیز تمام خواهد شد. هی هی… شاعرِ شبگردِ بی‌تکلیف، بی‌هوده نگو! خسوف هرگز علامتِ تولدِ تاریکی نیست تو که تا اینجا تحمل کرده‌ای باز هم تحمل کن! سیدعلی صالحی

سین‌ها می‌آیند شین‌ها می‌روند اما ریگِ تهِ‌ جو ماندن مهم‌تر از دیدنِ دنیا است. سید علی صالحی

به من بگویید این‌جا کجاست که نان را می‌شود با کلمه نوشت، اما هیچ کلمه‌ای نان نمی‌شود … سید علی صالحی

راستي راهِ فرار از فهمِ اندكِ اندوه چيست؟ تحمل، فراموشي، نوشتن، خواب. برو بخواب! سيد علي صالحي

من از اندوهِ آدمي آموخته‌ام كه اميد عينِ عبادت است! سيد علي صالحي

يار هي يار، يار! اين‌جا اگر چه گاه گُل به مستانِ خسته … خار مي‌شود، اين‌جا اگر چه روز گاه چون شبِ تار مي‌شود، اما بهار مي‌شود. من ديده‌ام که مي‌گويم! سيد علي صالحي

مي‌پرسم انتهاي اين تاريکي کجاست؟ هيچ! دنيا تا دل‌ت بخواهد بي‌هوده‌ي مطلق است! سيد علي صالحي

حالا سال‌هاست که مرا به جاي خالي تو عادت داده‌اند … ليالي! باز هم بگويم ميان من و اين بغضِ بي‌قرار جاي تو خالي؟ سيد علي صالحي

من تا بوده‌ام هرگز براي خود زندگي نکرده‌ام من براي مردم خود آرزوهاي روشني داشته‌ام: خرسنديِ خانه گفت‌وگوي اميد دعاي داشتن دلالت به سادگي، و چيزهايي ساده‌تر از قبيل همين هواي خوش …! سيد علي صالحي

هزاران سال است يک عده اسم آزادي را شنيده‌اند، يک عده هم عده‌ي ديگري را به همين اسمِ ساده مي‌برند جايي دور براي‌شان قصه مي‌گويند! سيد علي صالحي