شعر زير از سالهايي که زياد راديو ورزش گوش ميکردم به يادم مانده و يادم هست چهقدر هم از آن لذت ميبردم. شعر منصوب به پورياي ولي است و ظاهرا همان موقعي که از پهلوان هندي شکست ميخورد در جواب کساني که علت را جويا ميشوند، ميگويد:
پورياي ولي گفت که صيدم به کمند است از همت داوود نبي بخت بلند است
افتادگي آموز اگر طالب فيضي هرگز نخورد آب زميني که بلند است ….
مصرع سوماش به نظرم يکي از مهمترين اصول اخلاقي است.
2 پاسخ به “پورياي ولي”
سلام
آقا مبارکه. نمی دونستم وبلاگ دارید.
سلام