خوش‌بيني از آن ويژگي‌هاي مثبتي است که معمولا اغلب ما فکر مي‌کنيم جزو ويژگي‌هاي دروني آدم‌هاست: بعضي‌ها خوش‌بين به‌دنيا آمده‌اند و ديگران نه. در مقابل بعضي‌ها هم احتمالا مثل گولوم کارتون گاليور به‌دنيا آمده‌اند: “ما موفق نمي‌شيم!” و بعدش “من مي‌دونستم موفق نمي‌شيم!” همين است که بسياري از ما “آدمِ نتوانستن” هستيم نه “آدمِ توانستن.” اما خوش‌بيني و بدبيني جزوي از نگرش ما آدم‌ها هستند؛ نه يک ويژگي ذاتي. خوش‌بيني / بدبيني نوع نگاه ما به زندگي و دنياي اطراف را بازتاب مي‌دهد: مي‌توانيم فيلتري روي چشم‌مان بگذاريم که فقط نقاط مثبت را ببينيم و مي‌توانيم هم فقط نقاط منفي را. همه چيز دست خودمان است. ما مي‌توانيم خوش‌بين باشيم و البته مي‌توانيم اين‌طور نگاه کردن را ياد بگيريم.
اگر پذيرفتيم که خوش‌بيني ياد گرفتني است، مي‌توانيم از راه‌هايي که به ما کمک مي‌دهند تا خوش‌بين شويم (يا خوش‌بين‌تر حتا!)، کمک بگيريم. در اين پست به‌‌نقل از اين‌جا 10 تا از اين راه‌ها را مرور مي‌کنيم:
- براي ايجاد تعادل ميان زندگي و کار تلاش کنيد.
- کار داوطلبانه انجام بدهيد و بخشنده باشيد.
- پذيرفتن افراطي همه چيز (حتا بدترين شرايط زندگي) را تمرين کنيد.
- ارزش خانواده و دوستي را دريابيد.
- عادت‌هاي بد را تغيير دهيد.
- به انجام کارهاي جديد علاقه داشته باشيد.
- يک سيستم پشتيبان متنوع (از خانواده و دوستان و ديگران) ايجاد کنيد.
- هميشه به “اگه بشه چي مي‌شه!” فکر کنيد نه “واي اگه نشه …”
- از آدم‌هاي نااميد دوري کنيد.
- به‌صورت ناگهاني و غيرمنتظره به ديگران مهرباني و لطف کنيد.