«… من از کيومرث صابري (گلآقا) سپاسگزارم که دو بار باعث شد جماعت مرا تشويق کنند. افسوس که ديگر نميتوانم بهجاي او تشويق بشوم. اما بايد راهاش را پيدا کنم و ببينم او در طنز چه کار کرده که بين مخاطبان اين همه هوادار داشت.» (عمران صلاحي)
«من در هر کاري، متوسط بودن را دوست ندارم. شايد ناشي از صفت خودخواهي باشد، ولي خيال ميکنم يا نبايد کاري کنم يا اگر کردم، آن کار بايد در سطح خوب و حتيالامکان، منحصر به فرد باشد …» (احتمالا جواب گلآقا به سؤال عمران صلاحي!)
*****
1- گلآقا از آن شخصيتهايي است که هر چند از دوران کودکي و نوجواني هميشه جزو آدمهاي محبوب زندگيام بودند؛ اما متأسفانه دير کشفشان کردم. و در اين يک سال اخير که با مؤسسهي گلآقا همکاري دارم و بهويژه همين چند وقت پيش که زندگينامهي اين مرد بزرگ را خواندم، افسوسام هر روز بيشتر و بيشتر شد.
2- دو نقل قول بالا را از کتاب «گلآقا: کيومرث صابري فومني» نوشتهي رؤيا صدر از انتشارات مؤسسهي گلآقا برداشتهام. کتابي که خواندناش با بغض شروع ميشود، با لبخندهاي شيرين ـ از نوع گلآقايياش ـ ادامه مييابد و با اشک بهپايان ميرسد …
3- زندگي آدمهاي بزرگ معمولا براي من نشانگر معمولي بودن و کوچک بودن دردها و غمهاي بزرگ زندگيام هستند. اينکه مسير زندگي اين آدمها از کجا آغاز ميشود و در کجا بهپايان ميرسد و در اين سفر زندگيشان چه روي ميدهد و آنها چه ميکنند هم به جاي خودش. خواندن زندگي اين آدمها تحمل “بار هستي” را براي من آسانتر ميکند …
4- وقتي به کودکي فکر ميکنم که داشتن تنها يک کتاب بزرگترين آرزوياش بود، وقتي به ياد جوانک معلمي ميافتم که بهقول خودش همزمان «معلم، ناظم، مدير و خدمتگزار» يک مدرسهي دورافتادهي روستايي بود و وقتي تصوير مردي در ذهنام ميآيد که در تمام زندگياش بار بزرگ رنجهاي مردماش را به دوش کشيد و تلاش کرد تا اين بار را با نشاندن لبخند بر لبان همان مردم سبکتر کند، “احترام گذاشتن به روح بلندش” برايام عبارتي پيش پا افتاده و تهي از معنا بهنظر ميرسد …
5- کتاب زندگي گلآقا از آن کتابهايي است که بايد بارها و بارها خواندشان. پس لطفا يادتان نرود از اينجا تهيهاش بکنيد و البته بخوانيدش!
*****
هفتم شهريور ماه، هفتادمين سال تولد بزرگمردي که نميتوان نام او را جدا از پسوند “ملت ايران”اش به خاطر آورد، بر دوستداراناش ـ و بهويژه گلنساي عزيزم ـ مبارک!
یک پاسخ به “70 سالگي گلآقاي ملت ايران”
با سلام خدمت دوست عزیز که باعث شد نام استاد بزرگ مجید صابری فومنی دوباره مارا به یاد استاد فرهیخته کشورمون بندازه… یکی از بزرگان طنز کشورمون که سالهای سال اسمش ماندگار خواهد ماند… و من هم بیشتر از این غصه میخورم که چرا استاد رو بیشتر از این نشناختم. پسر عموم ارتباط خیلی نزدیکی با او داشت و همیشه از استاد یاد میکنن. روحش شاد و یادش گرامـــــــی