“اگر به ادامه‌ي هر حرفه‌‌اي به‌اندازه‌ي يک عمر کاري فکر کنيد و براي‌تان مهم باشد که تا جايي که توان داريد، بايد در آن زمينه موفق باشيد، مجبوريد در خود آمادگي ايجاد کنيد. مثل ورزشکاري که عمر قهرماني‌اش محدود است و در آن مدت بايد تمرين‌هايي را انجام بدهد تا زودتر از موعد کنار گذاشته نشود. من هم حرفه‌‌ام را دوست دارم، از اين طريق امرار معاش مي‌کنم و احساس مي‌کنم بايد هميشه آماده باشم. مثل افسرها که شغل‌شان حفاظت از کشور است، ممکن است ده يا بيست سال بگذرد و حمله‌اي صورت نگيرد، اما افسر بايد هميشه آمادگي مقابله با يک حمله را داشته باشد. به خودم مي‌گويم تو يک بازيگري، بايد هميشه آمادگي تمرين نرمش بدن، نرمش احساس و انعطاف در بيان را انجام دهي، در جريان فيلم‌ها و بازي‌هاي مهم ايران و جهان باشي، تا اگر روزي نقش مهمي به تو پيشنهاد شد آماده باشي. دورخيزت را کرده باشي و هميشه اين طرفيت و نيروي باطني را داشته باشي تا بلندترين پر‌ش‌ات را انجام دهي.“
(از گفتگو با مهدي هاشمي؛ مجله‌ي فيلم؛ شماره‌ي 432؛ مهر 1390)
پ.ن. مجموعه پست‌هاي حرفه‌اي‌ها بر آن است تا روايتي باشد بر کار حرفه‌‌اي از از نگاه حرفه‌اي‌ها بدون هيچ تفسيري. حرفه‌اي‌هايي که مي‌توانند در هر رشته‌اي فعال باشند: از مهندسي و پزشکي گرفته تا هنر و فلسفه و جامعه‌شناسي و روان‌شناسي و ساير زمينه‌ها. منتظر باشيد! 🙂
(عکس آقاي هاشمي از اين‌جا)